Η υπόθεση της παιδοκτονίας είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο τον περασμένο Φεβρουάριο.
Αίτημα για την αποφυλάκισή της, υπέβαλε στον ανακριτή η 19χρονη, η οποία είχε πετάξει σε κάδο απορριμμάτων το παιδί της, λίγο αφότου το είχε φέρει στη ζωή, μόνη της, στο μπάνιο του σπιτιού της.
Έχοντας συμπληρώσει ένα εξάμηνο κράτησης στο σωφρονιστικό κατάστημα Ελαιώνα, η νεαρή ζήτησε -σύμφωνα με την εφημερίδα «Espresso»- από το δικαστικό λειτουργό να βγει από τη φυλακή.
Στην απολογία της, η 19χρονη είχε υποστηρίζει ότι προχώρησε στη φρικτή αυτή πράξη, εξαιτίας ισχυρής διαταραχής του οργανισμού της λόγω του τοκετού. «Ουδέποτε ζήτησα να απαλλαγώ από την κατηγορία και μετά τη σύλληψή μου -με όποιες αντιφάσεις, λόγω της ψυχικής μου νόσου- αποδέχθηκα σε κάθε περίπτωση την πράξη που μου αποδίδεται», αναφέρει η κατηγορούμενη στην αίτησή της.
«Τυγχάνω», συνεχίζει, «δυστυχώς μητέρα που σκότωσε το παιδί της μετά τον τοκετό και όχι οποιοσδήποτε και το θύμα επίσης δεν τυχάνει οποιοσδήποτε άλλος, παρά το άτυχο παιδί μου»!
Υπενθυμίζεται ότι η κατηγορούμενη είχε κριθεί προσωρινά κρατούμενη τον περασμένο Μάιο με βούλευμα του συμβούλιου Πλημμελειοδικών, το οποίο είχε κληθεί να επιλύσει τη διαφωνία που είχε προκύψει μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα, για την ποινική της μεταχείριση.
Τότε είχε κριθεί ότι αν η κατηγορούμενη αφεθεί ελεύθερη είναι πιθανόν να «προβεί εκ νέου σε ομοειδούς φύσεως αδίκημα, λαμβάνοντας υπόψη και την παντελή αδιαφορία της για την τήρηση προφυλάξεων προς αποφυγή ανεπιθύμτης εγκυμοσύνης».
Η ίδια υποστηρίζει τώρα στην αίτησή της, ότι το δικαστικό συμβούλιο έκρινε πως «ποινικό αδίκημα συνιστά η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων μιας 18 κοπέλας» και ζητά να ληφθεί υπόψη η ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του νευρολόγου – ψυχιάτρου που την εξέτασε στις φυλακές. Σύμφωνα με αυτή, προσθέτει το δημοσίευμα, η 19χρονη εμφάνισε πρόδρομα συμπτώματα επιλόχειας ψύχωσης με τάσεις παρερμηνείας των γεγονότων της πραγματικότητας και φόβους επικείμενου κακού. Τονίζεται δε ότι λόγω αυτών των συμπτωμάτων είχε μειωθεί σημαντικά η αντίληψη του αδίκου της πράξης της ενώ κατά το χρόνο διάπραξης του εγκλήματος είχε σημαντική μείωση των πνευματικών της λειτουργιών και δεν είχε ικανότητα να αντιληφθεί την πραγματική διάσταση των γεγονότων.
