Αν και ορισμένοι «κύκλοι» προσπαθούν να φορτώσουν στον Νίκο Κοτζιά «σκάνδαλο» που αφορά τη διαχείριση της «χρυσής μπίζνας» με τις «χρυσές βίζες» -με τον Πάνο Καμμένο εσχάτως να μιλά για εμπλοκή του Τζορτζ Σόρος– ο τέως υπουργός Εξωτερικών όχι μόνο ακολούθησε κατά γράμμα τους σχετικούς νόμους, αλλά φρόντισε και για τη διαφάνεια όλων των διαδικασιών επί της θητείας του, γράφει ο «Ειδικός Συνεργάτης» στην Εφημερίδα των Συντακτών σε άρθρο με τίτλο «Βίζες του υπ. Εξωτερικών: εδώ Σόρος, εκεί Σόρος, που είναι ο Σόρος;».
«Μία μέρα βρήκα στο γραφείο μου μια σακούλα με αιτήσεις ενδιαφερομένων και από πάνω δεσμίδες χαρτονομισμάτων. Πρώτη φορά έβλεπα την… «τσάντα».
»Θορυβήθηκα και άρχισα να φωνάζω ότι δεν θέλω να ξαναδώ τέτοια πράγματα στο γραφείο μου».
Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, αλλά είναι μια εικόνα από την ελληνική πρεσβεία στην Τεχεράνη, έτσι όπως την περιέγραφε στην κατάθεσή της κατά την Ένορκη Διοικητική Εξέταση του υπουργείου Εξωτερικών μία από τις υπαλλήλους της πρεσβείας.
Τα δε «πάκα» με χαρτονομίσματα, στα οποία αναφέρεται, είναι τα χρήματα για «χρυσές βίζες» των ενδιαφερόμενων Ιρανών, τα οποία όμως δεν κατέληγαν στα ελληνικά κρατικά ταμεία, αλλά στην τσέπη επιτηδείων.
Τον Ιούνιο του 2017 το Πειθαρχικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών επέβαλε ομόφωνα την ποινή της «οριστικής παύσης» στον διπλωμάτη, ο οποίος είχε εμπλακεί στην ιδιαιτέρως σοβαρή υπόθεση της χορήγησης ίσως εκατοντάδων θεωρήσεων σε Ιρανούς πολίτες.
Κάλεσε δε εισαγγελέα να επιληφθεί της περίπτωσης. Η περίπτωσή του δεν είναι η μοναδική.
Πρόσφατα, στις 17 Σεπτεμβρίου 2018, ένας ακόμη υψηλόβαθμος διπλωμάτης που υπηρετούσε στην Τουρκία, καταδικάστηκε -στο σκέλος της αστικής υπόθεσης για βίζες που δόθηκαν κατά την περίοδο 2011-2014, ενώ έπεται η δίκη του για… κακούργημα.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα υπάρχει η σοβαρή υπόνοια ότι από αυτές τις «διευκολύνσεις» επωφελήθηκαν ακόμα και οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας.
Και τις δυο υποθέσεις, όπως και δεκάδες άλλες «περίεργες» υποθέσεις υπαλλήλων του υπουργείου, συνολικά 93 όπως έχει δηλώσει ο πρόσφατα παραιτηθείς υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, έστειλε ο ίδιος στη Δικαιοσύνη.
Εμπόριο βρεφών με ελληνικές βίζες;
Άκρως ενδιαφέρουσα μάλιστα είναι η αναφορά που έκανε προ εβδομάδων, αμέσως μετά την παραίτησή του, σε ομιλία του στην Κρήτη για μια εξαιρετικά σοβαρή πτυχή του «εμπορίου» βιζών.
Εκεί άφησε, εμμέσως πλην σαφέστατα, να εννοηθεί ότι με βίζες που χορηγούσαν προξενικές αρχές της χώρας μας, κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων διακινούσαν ακόμα και παιδιά μόλις μερικών μηνών.
Ειδικότερα ο κ. Κοτζιάς είχε πει: «Όταν κάποιος πουλάει βίζες στην Κωνσταντινούπολη, δεν είναι απλώς εγκληματίας, είναι εσχάτης προδοσίας άτομο».
Και σε άλλο σημείο της ομιλίας του πρόσθεσε: «Όταν κάποιος πουλάει -άκουσον άκουσον- βίζα, επειδή δουλεύαμε αργά τα βράδια και τις κοιτάζαμε μία μία, για ένα παιδί δεκατεσσάρων μηνών, βίζα για ασυνόδευτο παιδί, και πήγαν να μου τον καλύψουν, και εξυβρίστηκα από τον Τύπο, […] δεν μπορεί να βγαίνει βίζα για 14 μηνών ασυνόδευτο παιδί […] Χρειάζεται να σας εξηγήσω τι θα συνέβαινε με αυτό το παιδί ή τι έγινε με άλλα που δεν βρήκαμε έγκαιρα;».
Η καταγγελία είναι εξαιρετικά σοβαρή και, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η υπόθεση αυτή, που αμαυρώνει την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, θα έχει συνέχεια στις δικαστικές αίθουσες, αφού ο τέως υπουργός Εξωτερικών φέρεται να την έχει στείλει και αυτή στη Δικαιοσύνη.
Όλες αυτές οι καταγγελίες Κοτζιά και οι κινήσεις του, κατά τη θητεία του στο υπουργείο Εξωτερικών, αυξάνουν τις υποψίες ότι τα κάθε λογής κυκλώματα αναζητούν τρόπους προκειμένου να ρίξουν «σκιές» για την περίοδο που ήταν επικεφαλής αυτού του -νευραλγικής σημασίας για τα συμφέροντα της χώρας- υπουργείου.
Παραμύθια με δράκους και… Σόρος
Σε αυτό το σκηνικό η υπόθεση της κατακύρωσης του διεθνούς διαγωνισμού, το 2017, για την εταιρεία που θα αναλάμβανε ως εξωτερικός πάροχος να προσφέρει στο υπουργείο Εξωτερικών υπηρεσίες για την έκδοση βιζών είναι κάτι που ορισμένοι «κύκλοι» επιχειρούν να του «φορτώσουν» καλλιεργώντας συστηματικά την εικόνα του «σκανδάλου».
Ο κ. Κοτζιάς ωστόσο φαίνεται πως φρόντισε να τηρήσει κατά γράμμα τον νόμο.
Μάλιστα με δική του πρωτοβουλία, ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν το απαιτούσε ο νόμος, έστελνε την υπόθεση στη Δικαιοσύνη και στους αρμόδιους θεσμικούς και υπηρεσιακούς φορείς.
Τελικώς ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε σε συγκεκριμένη εταιρεία μετά από δύο ολόκληρα χρόνια διεξοδικής εξέτασης του θέματος επανειλημμένων ενστάσεων εμπλεκόμενης εταιρείας και αφού προηγουμένως είχε αποφανθεί για την υπόθεση το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Έτσι μόνο αφού έλαβε υπ’ όψιν του τις πολλαπλές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας καθώς και τη συγκεκριμένη απόφαση, ο τέως υπουργός Εξωτερικών προσυπέγραψε την ανάθεση στην εταιρεία που είχε αναδειχθεί ανάδοχος.
Από αυτό το σημείο πάντως μέχρι να εκφράζονται ισχυρισμοί, όπως από την πλευρά του υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου, ότι πίσω –και- από την υπόθεση των βιζών βρίσκεται ο γνωστός Αμερικανο-ούγγρος κερδοσκόπος των χρηματιστηρίων, με έντονη δραστηριότητα διεθνώς μέσω του ιδρύματός του Open Society, Τζορτζ Σόρος, η απόσταση είναι τεράστια.
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Καμμένος εκτοξεύει παρόμοια πυροτεχνήματα.
Πρόσφατα εξάλλου έφτασε στο σημείο να αφήσει υπονοούμενα ότι ο Σόρος χρηματοδοτεί ακόμα και την «Εφημερίδα των Συντακτών».
Γενικότερα ο κ. Καμμένος, προσπαθώντας να κινηθεί μάλλον στα χνάρια του Ορμπαν καθώς και της αμερικανικής «σκληρής Δεξιάς», βλέπει κάτω από κάθε πέτρα που σηκώνει τον Σόρος.
Όπως και πίσω από τον Νίκο Κοτζιά, για τον οποίο εσχάτως αφήνει παρόμοια υπονοούμενα.
Ωστόσο φαίνεται πως έχει επιλεκτική μνήμη.
Διότι πώς αλλιώς να εξηγηθεί η … «αμνησία» του για έρευνες που εφέροντο να διεξήγαγαν, ήδη από το 2015, στελέχη του Open Society για το πρόσωπο του τότε Έλληνα υπουργού Εξωτερικών.
Ως γνωστόν τον Αύγουστο του 2016, μετά από «χακάρισμα» ιδρυμάτων του Σόρος, δημοσιοποιήθηκαν πάμπολλα απόρρητα έγγραφα, από τα οποία προέκυπτε ένα ιδιαίτερα «περίεργο» ενδιαφέρον για το πρόσωπο του Ν. Κοτζιά.
Άκρως ενδιαφέρον είναι ότι οι «έρευνες» αυτές διεξάγονταν υπό τα δημοσιεύματα ορισμένων «λαθρόβιων» ξένων μπλογκ, τα οποία παρουσίαζαν τον Ν. Κοτζιά ως «άνθρωπο των Ρώσων στην Ελλάδα».
Οι βίζες του… Σόρος
Τι έχει συμβεί όμως με τον περιβόητο πλέον διαγωνισμό για την ανάδειξη εταιρείας-εξωτερικού παρόχου υπηρεσιών για βίζες προς το υπουργείο Εξωτερικών
Στο τέλος του 2014 ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, προώθησε νόμο γι’ αυτό, επειδή κάτι τέτοιο υπαγορευόταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να σημειωθεί ότι μέχρι τότε η εταιρεία, η οποία παρείχε τέτοιου είδους υπηρεσίες στο υπουργείο Εξωτερικών, είχε αναλάβει τη δουλειά με «απευθείας ανάθεση»(!).
Στη συνέχεια, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, εφαρμόζοντας τον νόμο, προκήρυξε στις 30/6/2015 «Ανοικτό Δημόσιο Διεθνή Διαγωνισμό για την ανάδειξη παρόχου Υπηρεσιών Υποστήριξης των Προξενικών Αρχών ή των Προξενικών Γραφείων Διπλωματικών Αποστολών στη Διαδικασία χορήγησης Θεωρήσεων Εισόδου».
Όπως αναφερόταν σε έγγραφα του υπουργείου, «στη διαδικασία χορήγησης θεωρήσεων εισόδου, η Ελλάδα όπως και όλες οι χώρες της ζώνης Schengen, κάνουν χρήση υπηρεσιών εξωτερικού παρόχου, όπου απευθύνονται οι ενδιαφερόμενοι για θεώρηση, για να λάβουν πληροφορίες, να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, τα βιομετρικά τους στοιχεία και το τέλος θεώρησης.
Για τις υπηρεσίες αυτές καταβάλλονται από τους αιτούντες, απευθείας στον πάροχο, τέλη εξυπηρέτησης».
Άξιον αναφοράς είναι ότι, με το νέο «καθεστώς», η εταιρεία ανάδοχος υποχρεούται να καταβάλλει στο Ελληνικό Δημόσιο το 10% επί των κερδών της.
Κάτι που ανέρχεται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Αντίθετα, με το παλαιό καθεστώς η εταιρεία στην οποία είχε δοθεί η «δουλειά» με απευθείας ανάθεση και η σύμβασή της ανανεωνόταν κάθε τόσο (!), δεν έδινε τίποτα.
Η διαδικασία του διαγωνισμού διήρκεσε από τον Ιούλιο του 2015, με έξι εταιρείες να υποβάλλουν αρχικά προσφορές έως τον Οκτώβριο του 2017, οπότε το υπουργείο Εξωτερικών υπέγραφε τη σύμβαση με την ανάδοχο εταιρεία «Global Visa Center World (Hellas)».
Πρόκειται για εξαιρετικά μεγάλο διάστημα. Ασυνήθιστο όχι μόνο για διαγωνισμούς του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά συνολικά του Ελληνικού Δημοσίου.
Κάτι που εκτός των άλλων δείχνει ότι όλες οι διαδικασίες τηρήθηκαν κατά γράμμα.
Σε αυτό το διάστημα υπήρξαν πολλές ενστάσεις από την επίσης ενδιαφερόμενη εταιρεία «Space Hellas Α.Ε.» και εξέταση του θέματος στο Ελεγκτικό Συνέδριο μέχρι και στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Να σημειωθεί πως οι ενστάσεις της ανταγωνίστριας εταιρείας προς τις αρμόδιες γνωμοδοτικές επιτροπές του διαγωνισμού, όχι μόνο δεν παρακάμφθηκαν από τον Ν. Κοτζιά, αλλά πολλές από αυτές έγιναν αποδεκτές με αποφάσεις του ιδίου.
Οι υπόλοιπες απορρίφθηκαν τόσο από το Συμβούλιο της Επικρατείας όσο και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο διενήργησε πλήρη προσυμβατικό έλεγχο νομιμότητας.
Εν τέλει ο τέως υπουργός Εξωτερικών κατακύρωσε τον διαγωνισμό, μόνο αφότου υπήρξε απόφαση εκ μέρους του ΣτΕ και αφού είχε ενημερώσει τους αρμόδιους στην κυβέρνηση.
Παρά ταύτα το τελευταίο διάστημα επιχειρείται να παρουσιαστεί η κατακύρωση του διαγωνισμού ως αποτέλεσμα παρασκηνιακών διεργασιών πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής (όλη η διοίκηση της εταιρείας αναδόχου, δύο πρώην διπλωμάτες και ένας αστυνομικός προέρχονται από τον χώρο της Δεξιάς!), με το «επιχείρημα» ότι ναι μεν όλα όσα έγιναν ήταν νόμιμα, αλλά όχι και ηθικά.
Εύλογα ωστόσο γεννώνται τα εξής ερωτήματα: Άραγε τι έπρεπε να κάνει ένας υπουργός Εξωτερικών; Να εφαρμόσει την απόφαση της Δικαιοσύνης, στην προκειμένη του ΣτΕ, ή να την αγνοήσει;
Και εάν την παρέκαμπτε, τι θα έλεγαν σήμερα οι κάθε λογής καλοθελητές για τον ίδιο, το υπουργείο Εξωτερικών και γενικότερα την κυβέρνηση;
Πολύ περισσότερο, πόσο αντέχει στη λογική το επιχείρημα ότι ο Ν. Κοτζιάς είχε του χεριού του από τις υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών και το Ελεγκτικό Συνέδριο μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας και τους ανάγκασε όλους αυτούς να… δώσουν τη δουλειά σε συγκεκριμένη εταιρεία;
Οι προσφυγές
Να σημειωθεί πως από τις επτά προσφυγές που έγιναν κατά αποφάσεων της Επιτροπής Αξιολόγησης και από επτά αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων προς την Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον διαγωνισμό:
1. Το ΣτΕ απέρριψε πέντε αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, εκτός από μία για την οποία δέχτηκε εν μέρει την αίτηση της ανταγωνιστικής εταιρείας κατά του αναδόχου.
2.Ο Ν. Κοτζιάς ανέπεμψε προς την Επιτροπή Αξιολόγησης τρεις φορές το θέμα, για το οποίο η εταιρεία που διαφωνούσε είχε προσφύγει στη Δευτεροβάθμια Επιτροπή Εξέτασης Προσφυγών του υπουργείου Εξωτερικών, δεχόμενος μάλιστα της άποψη της τελευταίας.
3. Σε όλες τις περιπτώσεις της αναπομπής η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι η Επιτροπή Αξιολόγησης είχε ορθά αποφασίσει εξ αρχής.
4. Το Ελεγκτικό Συνέδριο σε πρώτο βαθμό δικαίωσε εταιρεία που είχε αποκλειστεί από τον διαγωνισμό διότι δεν ανέφερε με σαφήνεια τους ιδιοκτήτες της, όπως όφειλε να κάνει εκ των προ διαγραφών του ίδιου του διαγωνισμού. Μια προδιαγραφή -ασφαλιστική δικλίδα για το είδος του αγαθού για το οποίο γινόταν ο διαγωνισμός. Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου εξετάστηκε κατ’ έφεση. Το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάνθηκε τελικά υπέρ της νομιμότητας σύναψης της σύμβασης.
