Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεκινήσει, καθώς είναι ήδη σε εξέλιξη εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια. Τα γεωπολιτικά γεγονότα που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers, με την Αραβική Άνοιξη και τον εμφύλιο στη Συρία είναι απλώς τα πρώτα επεισόδια μιας μακροχρόνιας σύρραξης και αναδιάταξης του κόσμου.
Όλα άρχισαν όμως κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90…
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης γέννησε μια επικίνδυνη ιδεολογία που ονομάζεται αμερικανικός νεοσυντηρητισμός.
Μέχρι τότε η ΕΣΣΔ είχε προσφέρει τον περιορισμό της μονομερούς δράσης των ΗΠΑ αλλά με την άρση αυτού του “εμποδίου» οι νεοσυντηρητικοί διακήρυξαν την παγκόσμια ηγεμονία τους.
Από την εποχή εκείνη οι ΗΠΑ έγιναν αντιληπτές στη συνείδηση του κόσμου ως η μόνη υπερδύναμη που μπορούσε να δρα ελεύθερα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Όταν λοιπόν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, γεννήθηκε κάτι καινούργιο, ένας μονοπολικός κόσμος που κυριαρχείται από υπερδύναμη χωρίς αντίπαλο και αυτή ήταν μια εξέλιξη που είχαμε να δούμε από την εποχή της αρχαίας Ρώμης.
Το Δόγμα Γούλφοβιτς του 1992, έγινε η βάση της πολιτικής των ΗΠΑ για τα επόμενα χρόνια, με σκοπό να αποτραπεί η επάνοδος ενός ανταγωνιστή είτε στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή αλλού.
Οι νεοσυντηρητικοί κατευθύνουν την εξωτερική πολιτική ακόμη και του Ομπάμα προκειμένου να προωθήσουν επιθετικές ενέργειες εναντίον της Μόσχας και να την αποδυναμώσουν οικονομικά.
Το πραξικόπημα στην Ουκρανία – με τουλάχιστον την ανοχή αν όχι και τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης – όπως και η προσπάθεια ανατροπής του Άσαντ με το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, στοχεύουν σαφέστατα στη Μόσχα. Αλλά μάλλον λογαριάζουν χωρίς τον Πούτιν…
Η αρνητική επίδραση της πίεσης στη Ρωσία για την περιφερειακή ασφάλεια, είναι ακόμη μεγαλύτερη διότι οι ΗΠΑ ασκούν την αντιρωσική πολιτική τους κυρίως μέσα από τους Ευρωπαίους υποτελείς τους ήτοι, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία.
Η γεωπολιτική αυτή πίεση μπορεί να έχει δύο αποτελέσματα: Την απολύτη κυριαρχία της Δύσης και την ήττα της Ρωσίας και της Κίνας σε όλα τα επίπεδα, ή τη διάλυση του ΝΑΤΟ με την άνοδο ανεξάρτητων πολιτικών δυνάμεων στην ΕΕ και τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης στρατιωτικής δύναμης ευρωπαϊκών κρατών.
Όμως στη Συρία ο πόλεμος μαίνεται και το αβέβαιο γεγονός που θα αλλάξει τη ροή προς άγνωστη κατεύθυνση, είναι πάντα πιθανό.
Διότι μπορεί να ξέρει κάποιος πως να ξεκινήσει έναν πόλεμο, δεν ξέρει όμως πως θα τελειώσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου