Χ. Γεωργιάδης: Έτσι βγάζουμε την Κύπρο από το μνημόνιο

Τη «συνταγή» για έξοδο μιας χώρας από το Μνημόνιο, που εφάρμοσε επιτυχώς η  κυπριακή κυβέρνηση με αποτέλεσμα η Κύπρος να το αποχαιρετά τον Μάρτιο, περιγράφει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης.

Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία είναι η εφαρμογή του προγράμματος, η εξάλειψη της ατολμίας για έγκαιρη λήψη μέτρων, η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών και η αποφυγή της βαριάς φορολογίας.

Στη συνέντευξή του ο κ. Γεωργιάδης τονίζει: «Εφαρμόσαμε το πρόγραμμα σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, εξυγιάναμε τα δημόσια οικονομικά, σταθεροποιήσαμε το τραπεζικό σύστημα, οδηγήσαμε την οικονομία από την ύφεση στην ανάπτυξη, πετύχαμε την αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας και είμαστε έτοιμοι να βγούμε από το Μνημόνιο».

Εξηγεί πως η διαπραγμάτευση δεν ήταν καθόλου ομαλή. «Προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε με την τρόικα και αξιοποιήσαμε την επιβεβαιωτική σφραγίδα των θεσμών στην προσπάθειά μας να πείσουμε τις αγορές και τους επενδυτές ότι ακολουθούμε πράγματι μια πορεία διόρθωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχαμε και τις διαφωνίες μας. Έως το καλοκαίρι του 2014 υπήρχε έντονη πίεση για πρόσθετους φόρους και περικοπές. Είχαμε διαφορετική άποψη, είχαμε πίστη στον σχεδιασμό μας, βλέπαμε ότι η οικονομία ακολουθούσε πορεία διόρθωσης, πως μαζί βελτιώνονταν και τα δημόσια έσοδα και πιστεύαμε ότι τυχόν νέα μέτρα θα είχαν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Τελικά εισακουστήκαμε και το έτος έκλεισε με οριακό και μόνο έλλειμμα -0,2%, ξεπερνώντας κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις. Γενικά όμως δεν αντικρίσαμε την τρόικα με τον φακό της αντιπαράθεσης ούτε όμως θέλαμε να την κρατήσουμε περισσότερο απ΄ ό,τι χρειαζόταν. Υπάρχουν βεβαίως πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη αλλά θα συνεχίσουμε την προσπάθεια με δική μας ευθύνη».

Αναφορικά με την Ελλάδα και το γιατί δεν υπήρξαν τα ίδια αποτελέσματα ο κ. Γεωργιάδης απαντά: «Αναγνωρίζω ότι έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια στην Ελλάδα και οι πολίτες έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα. Υπήρχε όμως η εντύπωση σε κύκλους των δανειστών και των επενδυτών πως η προσπάθεια έμενε πάντοτε ημιτελής, ότι υπήρχε αμφιταλάντευση και υστέρηση στην εφαρμογή. Αυτό σίγουρα κόστισε».