Η Μαρία Μπακοδήμου φορά το πιο όμορφο χαμόγελό της και κάνει ποδαρικό στο περιοδικό YOU για τη νέα χρονιά. Παίζει με το φακό και μιλά για τα όνειρά της, τα δύο παιδιά της, τον 15χρονο Νικήτα και τον 13,5 ετών Άρη, και για την σχέση τους με τον σύντροφό της Τίμο Λιβαδείτη.
Διαβάστε απόσπασμα από την συνέντευξη
Το 2015 πώς ήταν σαν χρονιά πέρα από αυτά που συνέβησαν σε γενικότερο επίπεδο;
Νομίζω ότι ήταν μια χρονιά που με ωρίμασε πολύ και δεν ξέρω το γιατί. Σαν να άνοιξαν παράθυρα και να ξεκαθάρισαν πράγματα. Ίσως γιατί σε δύσκολες περιόδους εκτιμάς το ουσιαστικό.
Ήταν μια χρονιά που είπες «να φύγει το ’15 δεν αντέχω άλλο»;
Όχι. Ποτέ δεν υπήρξε τέτοια χρονιά. Όλες έχουν καλά και κακά. Ήταν πολύ δύσκολη χρονιά και συγκυριακά, τα παιδιά είναι στην εφηβεία, οπότε όλες αυτές οι χρονιές θα έχουν πολλή δουλειά από την πλευρά μου. Από την άλλη θα είναι ωραίες γιατί δεν είναι καμία χρονιά για να την αφήσεις…
Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος για το σύμφωνο συμβίωσης. Ποια είναι η γνώμη σου;
Είμαι ένας άνθρωπος που έχω δείξει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να προστατεύονται. Οπωσδήποτε πρέπει να ψηφιστεί –και νομίζω θα ψηφιστεί– γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Υπάρχει διαφωνία για το θέμα της υιοθεσίας…
Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν ευτυχισμένα παιδιά όπου υπάρχει αγάπη. Ξέρω ετερόφυλα ζευγάρια που ζουν υποκριτικά σε μια οικογένεια, χωρίς την αγάπη που θα έπρεπε να υπάρχει. Σημασία έχει η αγάπη.
Το έχεις υπερασπιστεί έντονα το θέμα ακόμα και τότε με τον Φώτη…
Το υπερασπίζομαι γιατί έχω πολύ έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης. Με ενοχλεί να ξέρω ότι ζω σε μια κοινωνία όπου δεν θα μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Μπορεί εγώ να μην είμαι λεσβία και να μην βρέθηκα στην ανάγκη να υιοθετήσω ένα παιδί, αλλά αν ήμουν λεσβία γιατί δεν θα μπορούσα να έχω ένα δικό μου παιδί; Ή κάποιο από τα παιδιά μου μπορεί να είναι gay… Δεν θα υποστηρίξω την επιλογή του καθενός να ζήσει αυτήν τη χαρά; Θα στερήσω τη χαρά από κάποιον να γίνει γονιός; Ξέρω γονιούς που δεν θα έπρεπε να είναι γιατί είναι τραγικοί. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να επέμβει κανείς παρά μόνο με καταγγελία.
Η γνώμη των παιδιών σου ήταν ένας παράγοντας ώστε να πεις στον Τίμο να έρθει στο σπίτι;
Όχι η γνώμη αλλά η αίσθηση!
Θα έβαζες τρίτο στεφάνι;
Δεν έχω λόγο. Τι να το κάνω;
Ούτε εκείνος;
Εκείνος ειδικά που δεν έχει παντρευτεί, είναι κατά του γάμου. Πιο πολύ μας νοιάζει η σχέση μας και η συντροφικότητα. Δεν είναι κάτι που το σιχαινόμαστε, αλλά δεν θα μας προσφέρει και τίποτα...
Θα μπορούσες να πεις «για πάντα»;
Με αυτό το «για πάντα» αγχώνομαι πάρα πολύ. Και εκείνος μου λέει καμιά φορά για πλάκα «σκέφτομαι να σου κάνω πρόταση γάμου αλλά ξέρω ότι θα τρομάξεις πολύ που φοβάμαι μη φύγεις!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου