Το άθρο που ακολουθεί είναι γραμμένο ειδικά για το “Κουρδιστό Πορτοκάλι”από καθηγητή-ερευνητή γερμανικού Πανεπιστημίου και αναφέρεται στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Ο συγγραφέας του επιλέγει να παραμείνει ανώνυμος εξαιτίας της τεράστιας σύγκρουσης συμφερόντων που προκαλεί η διαχρονική ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων (σε συνδυασμό με την άγνοια) πάνω στο θέμα του ορυκτού μας πλούτου.
Aπό τον Dunkelheit
-Η Ελλάδα διαθέτει ορυκτό πλούτο συνολικής αξίας εκατοντάδων δισ. ευρώ.
Στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει έρευνες επιφανών καθηγητών που έχουν ήδη γνωστοποιηθεί στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τα κόμματα και φυσικά εκτός Ελλάδος. Μιλώντας για ορυκτό πλούτο αναφερόμαστε στις ενεργειακές πρώτες ύλες όπως ο Λιγνίτης και το πετρέλαιο, καθώς και σε ορυκτά και μεταλλεύματα στα οποία η Ελλάδα αποτελεί μια από τις πιο πλούσιες στον κόσμο.
Στον μεταλλευτικό κλάδο οι εξαγωγές πρωτογενών και επεξεργασμένων υλικών υπερβαίνουν το 60-65% των πωλήσεών του, ενώ πολλές εταιρείες του κλάδου κατέχουν υψηλές θέσεις στην Ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά σε προϊόντα όπως βωξίτης, αλουμίνιο, νικέλιο, μαγνησία, μπεντονίτης, περλίτης, ελαφρόπετρα και μάρμαρο.
Σε παγκόσμια κλίμακα η Ελλάδα είναι η μοναδική σε παραγωγή χουντίτη, µε κύριες χρήσεις ως πληρωτικό στα πολυµερή, ως επιβραδυντικό πυρός, στις βιοµηχανίες χρωµάτων καθώς και ως υλικό επικάλυψης στη χαρτοποιία.
Πρώτη χώρα παραγωγής περλίτη, που χρησιμεύει σε μονωτικά οικοδομών & σε φίλτρα, ενώ είμαστε δεύτερη χώρα παραγωγής μπεντονίτη, με κύριες χρήσεις την χύτευση μεταλλικών εξαρτημάτων αυτοκινήτου, στις γεωτρήσεις καθώς και άλλες οικιακές χρήσεις.
Επίσης η Ελλάδα είναι η πρώτη στην εξαγωγή μαγνησίτη (Λευκόλιθου) στην Ευρωπαίκη ένωση, με πληθώρα χρήσεων όπως πυρίμαχα, ζωοτροφές, λιπάσματα και φάρμακα.
Έντονο ενδιαφέρον υπάρχει από αγορές και μεγάλους ομίλους του εξωτερικού σχετικά με τον τομέα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας ιδιαίτερα την παρούσα χρονική στιγμή. Ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί η ανευθυνότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων να ενεργοποιήσουν ένα σωστό στρατηγικό σχεδιασμό όσον αφορά τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.
Μία κυβέρνηση η οποία θα κοίταζε πραγματικά το καλό της χώρας και των πολιτών της θα έριχνε μεγάλο βάρος στην σωστή αξιοποίηση των βασικών πρώτων «υπόγειων» υλών της για ίδιο όφελος σε αντίθεση με το «ξεπούλημα» σε ξένους επενδυτές, έναντι ενός «πινακίου φακής», βαφτίζοντας το «ανάπτυξη».
Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας εκτός των άλλων συμβάλλει σημαντικά και στην περιφερειακή ανάπτυξη, αφού η εξορυκτική βιομηχανία δραστηριοποιείται κυρίως στην περιφέρεια, απασχολεί δε σημαντικό αριθμό εργαζομένων από τις τοπικές κοινωνίες και αναπτύσσει υποστηρικτικές εργασίες του εξορυκτικού παραγωγικού έργου.
Το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών & Μεταλλευτικών Ερευνών), παραδέχεται επίσημα μόνο το 25% από τις υπάρχουσες ενώ μέχρι το 8% περίπου εκμεταλλεύεται το ελληνικό κράτος, αφήνοντας τη χώρα να βυθίζεται στην οικονομική κρίση.
Η συμμετοχή μόνο του μεταλλευτικού και μεταλλουργικού τομέα στο Α.Ε.Π. ήταν για την τελευταία 10ετία κατά μέσο όρο 3,6%, ποσοστό αρκετά χαμηλό σχετικά με τον θησαυρό του Ελληνικού υπεδάφους.
Είναι απαράδεκτο μια χώρα σαν την Ελλάδα να εισάγει ενέργεια (ή ανά περιπτώσεις λιγνίτη σαν πρώτη ύλη για τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ) από γειτονικές βαλκανικές χώρες σε πολλαπλάσιες τιμές (έως και 700%) από ότι θα μπορούσε να την παράγει η ίδια.
Η καθυστέρηση να αξιοποιηθούν άμεσα από την ΔΕΗ ή έστω δοθούν προς αξιοποίηση σε ελληνικές εταιρίες κοιτάσματα και να συντηρηθούν ατμοηλεκτρικοί σταθμοί οδηγούν σε κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παραχώρηση του ορυχείου της Βεύης στον Ν. Φλώρινας, μίας υπόθεσης η οποία «λίμναζε» για χρόνια και μόλις πριν λίγες μέρες προχώρησε σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου. Πρέπει να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο κοίτασμα αποτελεί ένα εξαιρετικής ποιότητας κοίτασμα με πολύ καλή θερμογόνο δύναμη.
Η πρώτη συστηματική καταγραφή και ψηφιακή αποτύπωση σε μια δυναμική βάση δεδομένων, των συνολικά 114 Δημόσιων Μεταλλευτικών Χώρων (ΔΜΧ) και 22 Δημόσιων Εκτάσεων Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΕΒΟ) που απαντώνται σήμερα στην Ελληνική Επικράτεια, παρουσιάστηκε από την Επιτροπή Καταγραφής και Αξιολόγησης των Δημόσιων Μεταλλευτικών Χώρων μη Ενεργειακών Ορυκτών και Δημόσιων Εκτάσεων Βιομηχανικών Ορυκτών. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του ΥΠΕΚΑ, παρουσία του τότε Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννη Μανιάτη.
Αν και είναι κάτι που εδώ και χρόνια έπρεπε να είχε λάβει χώρα, αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια τεκμηριωμένης αξιολόγησης του οικονομικού και αποθεματικού δυναμικού τους, που κατέληξε σε συγκεκριμένη πρόταση άμεσης αξιοποίησης ΔΜΧ, & ΔΕΒΟ, που είναι ώριμοι για διαγωνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου