Η ελευθερία, μπορεί να παρερμηνευτεί ως μια απεριόριστη κάλυψη, να κάνει κανείς «ό,τι θέλει, όποτε θέλει, σε όποιον θέλει». Αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη και δηλώνει κακή χρήση του δικαιώματος της επιλογής. Η αληθινή ελευθερία, ασκείται και βιώνεται όταν τα όρια καθορίζονται και γίνονται κατανοητά. Τα όρια καθορίζονται από μια αρχή: όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Για παράδειγμα, δικαιώματα όπως η ειρήνη, η ευτυχία και η δικαιοσύνη-ανεξαρτήτως θρησκείας, πολιτισμού ή φύλου ανήκουν στον καθένα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων ενός ή περισσότερων ανθρώπων, για προσωπικό, οικογενειακό ή κοινωνικό όφελος, σημαίνει κακή χρήση της ελευθερίας. Η κακή αυτή χρήση, συνήθως "εκπυρσοκροτεί", επιβάλλοντας εκ των πραγμάτων καταστάσεις εξαναγκασμού και βίας, τόσο γι' αυτόν που τις υφίσταται, όσο και και γι' αυτόν που προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες. Η κακή χρήση της ελευθερίας προκαλεί σύγκρουση και κλονίζει την ισορροπία στον εαυτό, στους άλλους και στη φύση. Όσο για το αποτέλεσμα, αυτό είναι εμφανές στον κόσμο σήμερα.
Η απόλυτη ελευθερία, λειτουργεί μόνο όταν τα δικαιώματα εξισορροπούνται με τις υποχρεώσεις κι όταν η επιλογή βρίσκεται σε ισορροπία με τη συνείδηση. Είναι αδύνατο να υπάρξει η εμπειρία της ελευθερίας, είτε σε προσωπικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο, αν όλη η προσοχή και η προσπάθεια εστιάζεται μόνο σε δικαιώματα και σε επιλογή. Όταν τα δικαιώματα και η επιλογή παρερμηνεύονται ή χρησιμοποιούνται λανθασμένα, δημιουργούνται χρέη νοητικά, φυσικά, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, κ.ο.κ.
Η ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Μία από τις βασικές υποχρεώσεις κάθε κυβέρνησης και κάθε διεθνούς οργανισμού που έχει αναλάβει την ευθύνη να υπηρετήσει τον άνθρωπο, είναι να εξασφαλίσει, να προωθήσει και να εγγυηθεί την ελευθερία σε τρία επίπεδα:
1) σε ατομικό, που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα σε φυσική και νοητική διάσταση, από την πρόληψη βασανισμού, πόνου ή ταλαιπωρίας, μέχρι την ενθάρρυνση της αυτοπραγμάτωσης και της προσωπικής έκφρασης,
2) σε ομάδες, κοινωνίες ή χώρες, που πραγματοποιείται μέσω της δικαιοσύνης και της ισότιμης μεταχείρισης και
3) στη φύση, που σημαίνει πλήρη σεβασμό για τους νόμους της φύσης, οι οποίοι είναι σταθεροί και ακλόνητοι και διασφαλίζουν το δικαίωμα της φύσης σε μια αμόλυντη ζωή.
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ.
Οι εξωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής ατομικής σύγκρουσης και σκλαβιάς. Τα περισσότερα άτομα, παραμένουν δέσμια των δικών τους σιδερένιων αλυσίδων της λαγνείας, του θυμού, της προσκόλλησης, του εγωισμού, της απληστίας και της βίας. Συνεχίζουν να μάχονται εσωτερικά, μέσα στον ίδιο τους το νου.
Επομένως, είναι αναγκαία η απελευθέρωση του ανθρώπινου νου και της διάνοιας από τη σύγχυση και τις εσωτερικές συγκρούσεις.
Τέτοιες εσωτερικές "μάχες", έχουν τη μορφή άχρηστων ή αρνητικών σκέψεων, σκέψεων επηρεασμένων από τις "σιδερένιες αλυσίδες". Για παράδειγμα, ακόμα κι αν κάποιος κατάφερνε να υπερνικήσει τα εξωτερικά ξεσπάσματα του θυμού, αυτό δε σημαίνει οτι απαλλάχτηκε κι όλας από αισθήματα πικρίας, εχθρικότητας, εκδίκησης ή κακίας. Πρέπει να τα εξετάσει, να τα κατανοήσει και στη συνέχεια να τα αφήσει πίσω του. Αν και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική, το να ελευθερωθεί κανείς από την επίδραση των αρνητικών στοιχείων του χαρακτήρα του, είναι λυτρωτικό για όλους. Σ' αυτή τη διαδικασία, βοηθάει πολύ να είναι κανείς αβίαστος και φυσικός, ανάλαφρος, και να έχει απλότητα στη σκέψη, στα λόγια, στις πράξεις και γενικά στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Ύστατη ελευθερία, σημαίνει απελευθέρωση από τα δεσμά που δημιουργούνται από τη συνειδητότητα (δηλαδή την απόλυτη ταύτιση) με τον αρνητικό μας εαυτό. Ο στόχος αυτής της διαδικασίας, είναι να απαλλαγεί κανείς από την προσκόλληση στον εαυτό του (δηλαδή στα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα του, στις διάφορες αδυναμίες), από την προσκόλληση στους άλλους και τέλος από την προσκόλληση στα εγκόσμια κεκτημένα. Κάτι τέτοιο δε σημαίνει οτι κάποιος βγαίνει από τη διαδικασία να αγαπάει και να αγαπιέται, το αντίθετο μάλιστα, αφού όσο αυξάνεται η εσωτερική ανεξαρτησία, τόσο μειώνονται και οι εξωτερικές εξαρτήσεις, ενώ παράλληλα αυξάνεται και η εκδήλωση της αγάπης (έχοντας γίνει πιο ανεξάρτητος εσωτερικά, η εξωτερική συμπεριφορά αντανακλά μια λιγότερο εξαρτημένη και πιο αγαπητή φύση).
Η μεταμόρφωση του εαυτού ενεργοποιεί τη διαδικασία και της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Ο κόσμος δεν θα ελευθερωθεί από πολέμους και αδικίες, μέχρις ότου ελευθερωθεί ο κάθε άνθρωπος ατομικά. Η ισχυρότερη δύναμη που θέτει τέρμα στους εσωτερικούς και εξωτερικούς πολέμους κι απελευθερώνει την ψυχή του ανθρώπου είναι η συνείδηση.
Οποιαδήποτε πράξη ελευθερίας ευθυγραμμίζεται με την ανθρώπινη συνείδηση, είναι λυτρωτική, ενδυναμώνει και εξευγενίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου