Οι άνθρωποι που είναι πιο ευαίσθητοι σε συναισθήματα όπως το άγχος και ο θυμός μπορεί να αναπτύσσουν πιο εύκολα την σταδιακή έκπτωση των νοητικών λειτουργιών που εμφανίζεται όσο περνάει η ηλικία.
Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής δείχνουν ότι η ψυχολογική πίεση κατά την διάρκεια της ζωής μπορεί στα επόμενα χρόνια να είναι υπεύθυνη για ήπιες διαταραχές των νοητικών λειτουργιών όπως οι διαταραχές της μνήμης, που εμφανίζονται με το να ξεχνά κανείς ονόματα προσώπων ή με το να χάνει καθημερινά αντικείμενα, κάτι που μπορεί να έχει να κάνει με τον μηχανισμό που προκαλεί σε επόμενο στάδιο Γεροντική Άνοια.
Υπολογίζεται ότι περίπου το 15% των ενηλίκων μετά την 5η – 6η δεκαετία της ζωής τους, εμφανίζουν τέτοιου είδους ήπιες γνωστικές διαταραχές και πολλοί από αυτούς θα οδηγηθούν στο να αναπτύξουν νόσο του Alzheimer τα επόμενα χρόνια. Οι ειδικοί προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί κάποιοι από αυτούς τους ενήλικες με ήπιες διαταραχές μνήμης αναπτύσσουν Alzheimer τα επόμενα χρόνια της ζωής τους και κάποιοι όχι.
Στην μελέτη αυτή παρακολουθήθηκαν για 12 χρόνια 1300 περίπου ενήλικες, άνδρες και γυναίκες χωρίς προβλήματα με την μνήμη στην αρχή, κατά τη διάρκεια των οποίων γίνονταν συνεχείς μετρήσεις του επιπέδου ψυχολογικής τους πίεσης. Βρέθηκε ότι αυτοί που εμφάνιζαν υψηλότερα επίπεδα άγχους και ψυχολογικής επιβάρυνσης είχαν 40% μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν πρώιμες διαταραχές παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στη νόσο του Alzheimer σε σχέση με αυτούς που είχαν λιγότερο στρες και ψυχολογική πίεση.
Η χρόνια ψυχολογική επιβάρυνση δεν φαίνεται να «επιταχύνει» απλώς τα συμπτώματα νοητικής έκπτωσης, αλλά καθιστά το άτομο πιο ευάλωτο στην ανάπτυξη τέτοιων συμπτωμάτων. Η επιβεβαίωση μιας αιτιολογικής σχέσης της χρόνιας ψυχολογικής πίεσης με την ανάπτυξη νόσου του Alzheimer θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρεμβάσεις για την μείωση του άγχους στις ομάδες των ατόμων που εμφανίζουν αυξημένη ψυχολογική επιβάρυνση, καθυστερώντας με τον τρόπο αυτό τις πολύ σοβαρές συνέπειες της νόσου του Alzheimer. Από την άλλη, η κατανόηση των βιολογικών και βιοχημικών μηχανισμών με τους οποίους το στρες και η ψυχολογική πίεση επηρεάζουν την λειτουργία και την δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη φαρμάκων που θα μπορούσαν να προλαμβάνουν έγκαιρα τις αλλαγές αυτές σε βιοχημικό και μοριακό επίπεδο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πειραματόζωα που βιώνουν πειραματικές συνθήκες στρες η χρήση των νεότερων αντικαταθλιπτικών και η έντονη σωματική άσκηση εμφανίζονται να έχουν προφυλακτική δράση στην εκφύλιση των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου, που φυσιολογικά παρατηρείται με τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου