Η Ρωσία ενισχύει την παρουσία της στους ουρανούς της Συρίας με 5 από τα καλύτερα βομβαρδιστικά αεροσκάφη που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορίας της.
Συγκεκριμένα, η Μόσχα στέλνει στην Συρία για να πλήξει το ISIS, τα μεγάλα της όπλα, (μερικά είναι ήδη εκεί) με αιχμή του δόρατος το στρατηγικό υπερβομβαρδιστικό Tupolev Tu-160.
Δείτε παρακάτω τα 5 βομβαρδιστικά που στέλνει ο Πούτιν στη Συρία
TU-160 (Tupolev)
Το ρωσικό στρατηγικό βομβαρδιστικό TU-160 (Tupolev) είναι το μεγαλύτερο και το πιο τρομερό στον κόσμο υπερηχητικό βομβαρδιστικό αεροπλάνο, ικανό να φέρει και πυραύλους Κρουζ ακόμη.
Αυτά τα στρατηγικά βομβαρδιστικά, σύμφωνα με την κατάταξη του ΝΑΤΟ φέρουν το όνομα Blackjack και στην αμερικανική καθομιλουμένη – ρόπαλο. Οι πιλότοι της Ρωσίας αποκαλούν το TU-160 «άσπρο κύκνο», κάτι που μοιάζει περισσότερο με την αλήθεια. Το ηπερηχητικό TU-160, παρά τους τρομερούς εξοπλισμούς και την καταπληκτική ισχύ του είναι εξαιρετικά κομψό. Τα TU-160 κατασκευάζονται ένα-ένα και είναι αρκετά πολυδάπανο προϊόν. Στη διάρκεια όλης της ιστορίας τους κατασκευάστηκαν όλο κιόλο 35 τέτοια αεροπλάνα, μάλιστα σε καλή κατάσταση έμειναν ακόμα λιγότερα. Παρ’ όλα αυτά αποτελούν το καμάρι της Ρωσία και προκαλούν τρόμο στους εχθρούς της.
Είναι τα μοναδικά αεροπλάνα, το κάθε ένα από τα οποία, όπως τα πλοία, έχει το το δικό του όνομα, το οποίο τους δόθηκε προς τιμή των ηρώων του ρωσικού έπους («Ιλιά Μούροµετς») και των σχεδιαστών- κατασκευαστών («Βιτάλι Κοπιλόφ»), των πρωταθλητών («Ιβάν Γιαρίγκιν») και, βέβαια, των αεροπόρων («Πάβελ Ταράν» και άλλων). Τα TU-160 σχεδόν προς όλες τις προδιαγραφές τους ουσιαστικά ξεπερνούν τους βασικούς ανταγωνιστές τους – τα αμερικανικά Lancers. Οι «άσπροι κύκνοι» σε σύγκριση με τα αμερικανικά αεροπλάνα έχουν κατά 1,5 φορά μεγαλύτερη ταχύτητα, μαχητική ακτίνα δράσης και εμβέλεια πτήσης. Η ισχύ των κινητήρων τους είναι σχεδόν διπλάσια σε σύγκριση με τα Lancers. Στον κόσμο μπορούν να βρεθούν πολύ λίγα πράγματα πιο τρομερά απ’ αυτούς τους κομψούς «άσπρους κύκνους».
Το TU-160 μπορεί να φέρει ως 40 τόνους εξοπλισμών, συμπεριλαμβανομένων και των ιπτάμενων πυραύλων, συνηθισμένων και τηλεκατευθυνόμενων αεροπορικών βομβών με αυτόνομο αδρανειακό και δορυφορικό σύστημα πλοήγησης, κλπ. Μάλλον το πιο τρομερό του όπλο είναι οι στρατηγικοί ιπτάμενοι πυραύλοι Χ-55,ή κατά το NATO Kent. Το κάθε ένα αεροπλάνο μπορεί να φέρει 12 τέτοιους πυραύλους. Αυτοί οι πύραυλοι με πυρηνική γόμωση 200 κιλών πετούν με υποηχητική ταχύτητα, όμως σε μάξιμουμ μικρά ύψη, παρακάμπτωντας τα εδαφικά ανάγλυφα, κάτι που κάνει όχι και τόσο απλό το καθήκον εξουδετέρωσής τους.
Tupolev Tu-95
Το στρατηγικό βομβαρδιστικό Tu-95 είναι ένα από τα πλέον δημοφιλή βομβαρδιστικά που παραμένουν ενεργά πάνω από μισό αιώνα (χάρη στις αναβαθμίσεις που υπέστη κατά την διάρκεια της εκμετάλλευσής του) και έτσι αναμένεται να παραμείνει σε υπηρεσία μέχρι το 2030. Tu-95 MS – πρόκειται για μια βαθειά εκσυγχρονισμένη έκδοση του Tu-142Μ. Το βασικό βομβαρδιστικό που θα εκσυγχρονιστεί θα είναι το μοντέλο Tu-95MS Bear-H.
Η παραγωγή του Tu-95MS συνεχίστηκε μέχρι και το 1992. Κατά την περίοδο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, παρέμειναν 23 αεροσκάφη στην Ουκρανία (ενώ το 1998 τα αεροσκάφη αυτά άρχισαν να καταστρέφονται σταδιακά από την Ουκρανία ενώ ταυτόχρονα υπήρχαν διαπραγματεύσεις για την επιστροφή ενός αριθμού στην Ρωσία). Στις αρχές του ‘80 η Ρωσία ανέπτυξε ένα καινούργιο βομβαρδιστικό προοριζόμενο για την αντικατάσταση των Tu-95MS. Μετά την διάλυση της Ρωσίας σχεδόν όλα τα προγράμματα είχαν διακοπεί λόγω μη χρηματοδότησής τους.
Διαθέτει εκσυγχρονισμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό όπως το ραντάρ ναυτιλίας και βομβαρδισμού Obzor-MS (εγκαταστημένο στο κάτω μέρος του ρύγχους του αεροσκάφους) με συνδυασμό με το ραντάρ καιρού. Στον υπόλοιπο εξοπλισμό περιλαμβάνεται σύστημα ελέγχου πτήσης, ναυτιλίας και δορυφορικό σύστημα επικοινωνιών. Επίσης φέρει σύστημα αυτοπροστασίας Meteor-NH που αποτελείται από το RWR τύπου Beryoza, με πλήθος κεραιών στο κάτω τμήμα της ατράκτου, αναζήτηση υπέρυθρου προειδοποίησης επερχόμενων βλημάτων, παρεμβολές και εκτοξευτές θερμοβολίδων και αεροφύλλων.
Tupolev Tu-22
Το Tupolev Tu-22M (Ρωσικά: Туполев Ту-22М;Κωδική Ονομασία NATO: Backfire) είναι ένα υπερηχητικό, μεγάλης εμβέλειας στρατηγικό βομβαρδιστικό και ναυτικής επίθεσης αεροσκάφος με οπισθοκλινείς πτέρυγες μεταβλητής γεωμετρίας που αναπτύχθηκε από την Σοβιετική Ένωση. Σήμερα παραμένει σε υπηρεσία με την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία.
Όπως και με τα σύγχρονα προγράμματα MiG-23 και Su-17, τα πλεονεκτήματα των πτερύγιων μεταβλητής γεωμετρίας φάνηκε ελκυστικό, αφού επιτρέπει τον συνδυασμό της απόδοσης σύντομης απογείωσης, αποτελεσματική σταθερή ταχύτητα, υψηλές ταχύτητες, και πτήση χαμηλού ύψους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο αεροσκάφος που ονομάστηκε Samolyot 145, και προέρχεται από το Tu-22, με κάποια χαρακτηριστικά δανεισμένα από το ακυρωμένο Tu-98. Το Tu-22M βασίστηκε στο σύστημα οπλισμού του Tu-22 και χρησιμοποιεί τους πυραύλους Kh-22. Η ονομασία Tu-22M χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει να πάρει έγκριση ως βομβαρδιστικό στο πλαίσιο του σοβιετικού συστήματος.
Η παραγωγή όλων των Tu-22M και των παραλλαγών του ανήλθε σε 497 συμπεριλαμβανομένου των προ-παραγωγής αεροσκαφών.
Sukhoi Su-34
Το Su-34 είναι ένας μαχητής της αερομαχίας και το πιο σύγχρονο αεροσκάφος που παίρνουν μέρος στην επιχείρηση της Ρωσίας ενάντια στο ισλαμικό κράτος στη Συρία.
Η ανάπτυξή του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ως υποκατάστατο για το Su-24, με την Πολεμική Αεροπορία να παίρνει την την πρώτη σειρά των νέων πολεμικά αεροσκάφη το 2006.
Η δράση του έχει σχεδιαστεί για την υπερηχητική διείσδυση των εχθρικών εναέριου χώρου σε επίπεδο κορυφής του δέντρου και στις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες και σε συνθήκες μάχης.
Το διμελές Strike Fighter (πιλοτήριο) αναφέρεται ως «ένα ιπτάμενο θωρακισμένο» οφείλεται σε ένα θωρακισμένο πιλοτήριο με αποτελεσματική αντιπαράθεση όπλα, τα οποία του επιτρέπουν όχι μόνο να επιβιώσει κατά των θραυσμάτων των πυραύλων, αλλά ακόμη και απευθείας χτυπήματα από τα φορητά όπλα οποιοδήποτε διαμετρήματος
Sukhoi Su-27
Το μαχητικό αναχαίτισης Su-27 (ονομασία ΝΑΤΟ: «Flanker») είναι ένα από τα πιο ευέλικτα μαχητικά αεροσκάφη παγκοσμίως.
Το αεροσκάφος έχει καταρρίψει μια σειρά από παγκόσμια ρεκόρ αναρρίχησης. Στη βασική έκδοσή του είναι εξοπλισμένο με οκτώ τόνους προηγμένων οπλικών συστημάτων αναχαίτισης, έχει ένα επιχειρησιακό φάσμα 3.000 χιλιομέτρων και μια ανώτατη ταχύτητα από περίπου 2.300 χλμ/ώρα. Η ανάπτυξη του σοβιετικού αεροσκάφους άρχισε το 1969, στην Δύση έγινε ευρέως γνωστό το Σεπτέμβριο του 1987, όπως ένα ρωσικό αεροσκάφος αναχαίτισε με έναν ιδιαίτερα «επιθετικό τρόπο» ένα νορβηγικό αεροσκάφος περιπολίας πάνω από τη Θάλασσα του Μπάρεντς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου