Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είχε πολλές ιδιοτροπίες στην καθημερινή του ζωή. Δεν άλλαζε εύκολα τις καθημερινές του συνήθειες. Του άρεσε να περπατάει από την ίδια πλευρά του πεζοδρομίου. «Αν τον ανάγκαζες να αλλάξει πεζοδρόμιο, μπορούσε να σε χτυπήσει και είχε και βαρύ χέρι που δεν σε συνέφερε καθόλου», αναφέρει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιος του Λάμπρου. «Ήθελε να πηγαίνει από την Λεωφόρο Συγγρού και ποτέ από την Βουλιαγμένης.
Έτρωγε στο ίδιο μέρος συνέχεια που είχε ο ίδιος αποφασίσει, διέσχιζε τον δρόμο από το ίδιο σημείο, αγόραζε παπούτσια από το ίδιο μαγαζί και διάβαζε ατσαλάκωτη την εφημερίδα του», αναφέρει ο Βασίλης Μαρτσάκης, θεατρολόγος. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λάμπρος έμενε στην Βάρκιζα. Είχε έναν μόνιμο ταξιτζή, ο οποίος τον μετέφερε από το θέατρο στο σπίτι του. Η διαδρομή που του άρεσε, ήταν από τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης, ώστε να αγναντεύει την θάλασσα.
Μία φορά του άλλαξε τη διαδρομή και τον πήγε μέσα από τη Βάρη. «Μου λέει παραλίγο να τον σκοτώσω, διότι άκουσον άκουσον με πήγε μέσα από τις ψησταριές της Βάρης. Μου ήρθε να κατέβω κάτω και να του σπάσω το κεφάλι, επειδή ήταν άνθρωπος που τσακωνόταν πολύ συχνά», εξιστορεί στη «Μηχανή του Χρόνου» ο Δημήτρης Κωνσταντάρας. Η ιδιοτροπία με τα «Φολκς Βάγκεν» Ο Κωνσταντάρας δεν οδηγούσε ποτέ ο ίδιος.
Στις διαδρομές είχε την περίεργη συνήθεια να μετρά τα «Φολκς Βάγκεν». «Ήθελε να φτάσει σε κάποιον αριθμό. Συνέχεια κούναγε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά και έψαχνε πάντα να βρει για να μετρήσει ένα Φολκς Βάγκεν, όταν πηγαίναμε κάπου », θυμάται η Σίσσυ Αιβαλιώτου, ανιψιά του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Ο γιος του Δημήτρης, τον είχε ζήσει σε πολλές διαδρομές να μετρά τα Φολκς Βάγκεν: «Τον έβλεπα να μετράει. Έκανε προσθέσεις και αφαιρέσεις ώστε να είναι σίγουρος ότι το πρόσημο είναι θετικό».
Μία μέρα, ο Δημήτρης τον ρώτησε τον λόγο που έχει αυτή την ιδιαίτερη συνήθεια. «Μου είπε τα αυτοκίνητα που περνάνε με την μεγαλύτερη συχνότητα δίπλα σου είναι οι μέρες που έχεις μπροστά σου για να ζήσεις. Ήθελε λοιπόν να μεγαλώνει τον αριθμό των Φολκς Βάγκεν για να είναι σίγουρος ότι θα ζήσει περισσότερα χρόνια.
Εάν κάποιος τον ταρακούναγε την ώρα που τα μέτραγε γινότανε καυγάς, καθώς ήταν νευρικός και φωνακλάς. Οι συνάδελφοι του που γνώριζαν την ιδιοτροπία του, πολλές φορές του έκαναν πλάκες. «Κάθε μέρα με ρώταγε πόσα είχα μετρήσει στο δρόμο. Εγώ δεν είχα μετρήσει κανένα. Αλλά του απαντούσα 20 για να τον πειράξω.
Του έκανε εντύπωση καθώς αυτός είχε μετρήσει μόλις 11, ενώ είχε κάνει μεγαλύτερη διαδρομή. Στενοχωριόταν και νευρίαζε. Στη συνέχεια πρόσθετε τα 20 δικά μου με τα 11 δικά του ώστε να έχει μετρήσει στο τέλος περισσότερα Φολκς Βάγκεν», διηγείται η Άννα Φόνσου.
Παρά τις ιδιοτροπίες του, ο Κωνσταντάρας στην παρέα ήταν ένας άνθρωπος γλεντζές και έκανε συνεχώς πλάκες , όπως άλλωστε και στις ταινίες του, οι οποίες μέχρι και σήμερα μας χαρίζουν αβίαστα γέλιο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου