ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
Ειδήσεις για ιταλικό δημοψήφισμα: Οι Ιταλοί ψηφίζουν σήμερα από τις 07:00 μέχρι τις 23:00 τοπική ώρα (από τις 08:00 ως τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας) για το κρίσιμο συνταγματικό δημοψήφισμα. Καλούνται να εκφράσουν την ετυμηγορία τους σχεδόν σαράντα επτά εκατομμύρια πολίτες σε οκτώ χιλιάδες δήμους της χώρας σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση στην Ιταλία, που θα κρίνει την αλλαγή και μεταρρύθμιση των εξουσιών του Κοινοβουλίου της Ιταλίας, καθώς και την κατάτμηση των αρμοδιοτήτων του κράτους, των περιφερειών και των διοικητικών οργάνων.
Παράλληλα, όμως, εξαιτίας του γεγονότος ότι η έκβαση του δημοψηφίσματος ενδέχεται να οδηγήσει σε παραίτηση του ιταλού πρωθυπουργού, Ματέο Ρέντσι, εκφράζονται έντονοι φόβοι ότι οι συνέπειες του αποτελέσματος μπορεί να προκαλέσουν ισχυρή «σεισμική δόνηση» στις διεθνείς Αγορές, ακόμη και να κρίνουν την παραμονή ή μη της Ιταλίας στην ευρωζώνη.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι ούτως ή άλλως έγκυρο, έστω κι αν προσέλθει στις κάλπες ποσοστό χαμηλότερο από το 50% των εχόντων δικαίωμα ψήφου, αφού η μεταρρύθμιση έχει ήδη εγκριθεί από το κοινοβούλιο.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι ούτως ή άλλως έγκυρο, έστω κι αν προσέλθει στις κάλπες ποσοστό χαμηλότερο από το 50% των εχόντων δικαίωμα ψήφου, αφού η μεταρρύθμιση έχει ήδη εγκριθεί από το κοινοβούλιο.
Για ποιά ζητήματα καλούνται να ψηφίσουν οι Ιταλοί;
Μια σειρά από πολύ σημαντικές αλλαγές στο ιταλικό πολιτικό σύστημα είναι η απάντηση.
Οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες επηρεάζουν το ένα τρίτο του ιταλικού Συντάγματος, έχουν ήδη εγκριθεί από το κοινοβούλιο, αλλά από μια μικρή πλειοψηφία, γεγονός που σε τέτοιες περιπτώσεις εναποθέτει την τελική κρίση στα «χέρια» του ιταλικού λαού.
Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, το οποίο εδραιώθηκε μέσω των διατάξεων του ιταλικού Συντάγματος το 1948, υπάρχουν δύο σώματα του κοινοβουλίου που αποτελούνται από άμεσα εκλεγμένους βουλευτές. Η Βουλή των Αντιπροσώπων και η Γερουσία. Και τα δύο σώματα διαθέτουν την ίδια δύναμη -το «τέλειο διθάλαμο σύστημα»- όμως και τα δύο πρέπει να συμφωνήσουν προκειμένου ένα νομοσχέδιο να γίνει νόμος. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι σε περιπτώσεις αμφιλεγόμενων νομοθετικών προτάσεων η διαδικασία ενδέχεται να αποβεί εξαιρετικά χρονοβόρα. Για παράδειγμα, ένας νόμος που έδινε σε παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου, τα ίδια δικαιώματα με τα παιδιά των παντρεμένων ζευγαριών, χρειάσθηκε σχεδόν 1.300 ημέρες για να εγκριθεί.
Σύμφωνα με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, η Γερουσία θα χάσει σχεδόν όλη την εξουσία της, καθώς ο αριθμός των γερουσιαστών θα μειωθεί από 315 σε μόλις 100, αλλά ακόμη και αυτοί οι γερουσιαστές θα πάψουν να εκλέγονται άμεσα απ’ το εκλογικό σώμα. Αντ 'αυτού, το σώμα των 100 γερουσιαστών θα απαρτίζεται από νομοθέτες που θα επιλέγονται από τις περιφερειακές συνελεύσεις, ενώ ορισμένοι δήμαρχοι θα έχουν διττό ρόλο επίσης ως γερουσιαστές και κάποιοι λίγοι θα επιλέγονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (74 περιφερειακοί σύμβουλοι, 21 δήμαρχοι και 5 διορισμένοι από τον ΠτΔ).
Οι τελευταίοι, δεν θα είναι γερουσιαστές με ισόβια εξουσία, αλλά θα υπηρετούν το σώμα για επταετή περίοδο με δυνατότητα ανανέωσης, ενώ σε περίπτωση που προκύψει η αναγκαιότητα ψήφου εμπιστοσύνης η ιταλική κυβέρνηση δεν θα χρειάζεται την ψήφο και της Γερουσίας, καθώς θα αρκεί εκείνη της ιταλικής βουλής.
Αν η πολιτική καμπάνια υπέρ του «Ναι» υπερισχύσει και οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις περάσουν, οι εξουσίες της εκάστοτε κυβέρνησης θα ενισχυθούν για πολλούς σε υπερβολικό βαθμό, έχοντας προκαλέσει ήδη έντονες αντιδράσεις, καθώς οι περισσότεροι νόμοι, συμπεριλαμβανομένου του ιταλικού προϋπολογισμού, θα μπορούν να περνάνε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, χωρίς διαβουλεύσεις από την πλευρά της Γερουσίας.
Επί της ουσίας, η Γερουσία θα έχει μόνο τη δύναμη να επεμβαίνει σε ζητήματα που αφορούν σε άλλες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και την επικύρωση των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παράλληλα, οι Ιταλοί καλούνται να αποφανθούν αν θα καταργηθούν οι νομαρχίες με τη σημερινή τους μορφή και το Εθνικό Συμβούλιο Οικονομίας και Εργασίας (Cnel).
Σε ό,τι αφορά στη σχέση της κεντρικής κυβέρνησης με τις περιφέρειες, ο νόμος που καλούνται να εγκρίνουν ή να καταψηφίσουν σήμερα οι Ιταλοί προβλέπει ότι η φορολογική πολιτική, οι υποδομές και η ενέργεια πρέπει να είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας του κεντρικού κράτους, όχι κάθε δήμου και περιφέρειας. Προτείνεται, παράλληλα, η μείωση του αναγκαίου αριθμού ψήφων για να εκλέγεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας: από την τέταρτη ψηφοφορία θα είναι αρκετή μια πλειοψηφία τριών πέμπτων. Από την έβδομη ψηφοφορία και πέρα το απαιτούμενο όριο θα είναι τα τρία πέμπτα από όσους βουλευτές και γερουσιαστές συμμετέχουν στην ψηφοφορία.
Ακούγεται πολύπλοκο;
Για πολλούς Ιταλούς είναι, για αυτό και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις -πριν τη διακοπή της μετάδοσης τους ενόψει της ψηφοφορίας- έδειχναν ότι περίπου 25% Ιταλών ήταν αναποφάσιστοι. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ματέο Ρέντσι αυτό ακριβώς το ποσοστό των ψηφοφόρων θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου