…ιδρώτα των πατέρων, τα χρήματα των ευεργετών, τη φτώχεια των αναγκεμένων, τη θέση των επερχομένων γενεών
Τά δωσαν όλα σ΄ αυτούς που μας τα παίρνουν χρόνια τώρα τα πάντα και οι οποίοι μας χρωστάνε τα πάντα, και τον πολιτισμό τους και την ζωή τους και την ελευθερία τους
Είναι αλήθεια, ότι τίποτε δεν θα μείνει εδώ κάτω στη γη από όσα σήμερα υπάρχουν και τα βλέπουμε. Όλα θα γίνουν «στάχτη και μπούρμπερη». «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται». Μόνο ο Θεός είναι αιώνιος, άπειρος, αναλλοίωτος, αμετάβλητος, ανεξάντλητος και αθάνατος. Ο πατριάρχης Αβραάμ μάλιστα δεν έχτισε ποτέ σπίτι πάνω στη γη, έμεινε πάντοτε σε σκηνές, διότι «εξεδέχετο (= προσδοκούσε, περίμενε) την τους θεμελίους έχουσα πόλιν, την άνω Ιερουσαλήμ». Εδώ κάτω είναι τα πρόσκαιρα, τα ρέοντα, τα επίγεια… Κι εκεί επάνω, στο ουράνιο και αιώνιο μέλλον μας είναι τα μόνιμα, τα αμετάβλητα, τα ουράνια και αστασίαστα.
Όπως και νάχει όμως το πράγμα, και τα επίγεια έχουν μια αξία. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή, είναι και σώμα και δένεται και με το χώμα. Είναι και αυτό μια διαχρονική και πανανθρώπινη διαπίστωση.
Ο Ομηρικός ήρωας Οδυσσέας θέλει να φτάσει στην πατρίδα του και του αρκεί από μακριά να δεί μόνο «καπνόν ανωθρώσκοντα» από τα τζάκια της Ιθάκης. Δηλαδή θάθελε να υπάρχουν σπίτια, τα σπίτια της πατρίδας του, και μέσα σ΄αυτά να υπάρχουν άνθρωποι, να υπάρχει ζωή. Ο βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας φράζει με το σώμα του τα στενά των Θερμοπυλών και απαγορεύει στους Πέρσες να διαβούν και να κατεβούν παρακάτω υποτάσσοντας τον τόπο και τον λαό.
Η Αγία Γραφή από την άλλη μεριά υπογραμμίζει την ανάγκη των ευχών των γονέων για την μελλοντική ευστάθεια των σπιτιών και των οικογενειών των παιδιών τους. Οι Εβραίοι κατ΄ εντολήν Θεού κάνουν πολέμους και δίνουν μάχες προκειμένου να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας για να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του αληθινού Θεού. Ο ίδιος ο Θεός συμβουλεύει τον Μωϋσή να σεβασθεί την αγιότητα του όρους Σινά στη φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτο και συνιστά στις μελλοντικές γενιές να μη μετακινούν τα σύνορα στην περιουσία που κληρονόμισαν από τους προγόνους τους.
Τέλος ο ίδιος ο Χριστός αρέσκεται δωδεκαετής να βρίσκεται στο Ναό του Σολομώντος και καθαρίζει τον Οίκον του Πατρός Του από τους βέβηλους εμπόρους.
Ασφαλώς ισχύει ο λόγος της Π. Διαθήκης «του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή», όπως επίσης και ο άλλος λόγος – και τους δύο τους ακούμε στην ταφή των ορθοδόξων – «γη ει και εις γην απελεύση», αλλά μέχρι τότε που θα κλείσουμε τα μάτια, όλα συμβάλλουν στην πορεία μας προς τον ουρανό.
Όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά μας λέγουν ότι και ο τόπος έχει κάποια αξία και έχει μια ιερότητα και αποστολή στην επίγεια διαδρομή μας. Ο τόπος και τα κτίσματα που έγιναν με τον ιδρώτα και την αγάπη των εθνικών ευεργετών, διαφυλάχτηκαν με το αίμα των εθνικών ηρώων και υπερασπιστών και διατηρήθηκαν με τα δάκρυα των προσευχών γενεών και γενεών, όπως και να το κάνουμε, έχουν τη δική τους αντικειμενική και συμβολική αξία, την οποία μάλιστα την σέβεται ο καιρός και την προστατεύει ο Θεός. Παράδειγμα η Αγιά Σοφιά. Παράδειγμα ο Ναός του Σωτήρος στη Μόσχα, τον οποίο ναι μέν κατάστρεψαν οι μπολσεβίκοι, αλλά ποτέ δεν επέτρεψε ο Κύριος να χτιστεί κάτι άλλο στη θέση του μέχρι την εκ νέου ανοικοδόμησή του.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι αυτό που έχει από παλιά λεχθεί και ισχύει πάντοτε: «Θέλουμε ένα τόπο, τον τόπο μας εν προκειμένω, για να ζούμε με ένα τρόπο, τον ελληνοορθόδοξο τρόπο ζωής».
Αυτό δυστυχώς δεν το σεβάστηκαν οι εσχάτως κρατούντες της ελληνικής πατρίδας. Με ένα νόμο 153 άνθρωποι – αφωνότεροι ιχθύων – πιάστηκαν στο δίχτυ της αυστηρής αριστερής κομματικής πειθαρχίας και σε μια νύχτα ξεπούλησαν για 100 χρόνια όλα αυτά που κράτησαν με νύχια και με δόντια σαν τον αρχαίο Κυναίγειρο αιώνες οι πρόγονοί μας πολεμώντας στα μαρμαρένια αλώνια με τον Χάροντα δηλ. με τον Πέρση, τον Τούρκο και τον Ευρωπαίο κατακτητή.
Δεν σεβάστηκαν οι άθλιοι τα αίματα των ηρώων, τα δάκρυα των προγόνων, τον ιδρώτα των πατέρων, τα χρήματα των ευεργετών, τη φτώχεια των αναγκεμένων, τη θέση των επερχομένων γενεών. Τάδωσαν όλα σ΄ αυτούς που μας τα παίρνουν χρόνια τώρα τα πάντα και οι οποίοι μας χρωστάνε τα πάντα, και τον πολιτισμό τους και την ζωή τους και την ελευθερία τους. Δε σεβάστηκαν το λαό μας που ψήφισε ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα και με ψευδεπίγραφα τελεσίγραφα, στα οποία υπόκυψε σχεδόν όλη η Βουλή τον περασμένο Δεκαπενταύγουστο προτίμησαν να κρατήσουν το ευρώ και να πουλήσουν την ψυχή της Πατρίδος μας, την αξιοπρέπειά μας, την ακεραιότητά μας και την κυριαρχία μας.
Εμμέσως πλήν σαφώς φταίμε και όλοι οι Έλληνες με την ψήφο μας, την σιωπή μας, την ανοχή μας, δηλαδή τη συνενοχή μας. Νιώθουμε να μας κυνηγούν στο εξής οι Ερινύες μιας εθνικής προγονικής κατάρας. Κι ενώ «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει», έπιασε δυστυχώς η σκουριά της ανήθικης απόφασης του Εφιάλτη και των συνεργατών του.
Αλήθεια, ποιος Έλληνας μπορεί να συγχωρέσει αυτό το «άγος»; Ποιος μπορεί πλέον μέσα στη ζωή αυτή να ξαναψηφίσει ανθρώπους που σε μια νύχτα διέγραψαν ιστορία αιώνων; Ποιος μπορεί να μη κλάψει στα ερείπια της φυλής – των Ευρωπαίων αφθόνως γελώντων – και να μη αναθεματίσει τον εαυτό του, αν ξεχάσει αυτή την ολέθρια νύχτα της Προδοσίας; Και ποιος Έλληνας μπορεί να μη απαγγείλει με δάκρυα στα μάτια τους στοίχους του λαού μας: «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι»!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου