Λίγες ώρες απομένουν πριν την σέντρα στο Καραϊσκάκης, για την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Αν κανείς θελήσει να αναλύσει τα δεδομένα του αγώνα και να επιχειρήσει μια προσέγγιση σε σχέση με το τι να περιμένουμε, θα πρέπει να το κάνει δίχως να βάλει στην εξίσωση το περυσινό ματς Κυπέλλου. Πράγματι, η προϊστορία και οι αγώνες, που έχουν προηγηθεί, πάντοτε μετρούν στην ανάλυση. Αρκεί όμως να υπάρχει η ίδια βάση, από την οποία ξεκινάς την συγκριτική μελέτη αυτή.
Τι έχει αλλάξει λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες; Πάρα πολλά. Κατ αρχήν το στάτους των δύο ομάδων. Η ΑΕΚ πράγματι ποτέ δεν απώλεσε τον τίτλο της «μεγάλης ομάδας». Ακόμη και στην football league, το σήμα και η φανέλα της παρέμεναν τεράστια μεγέθη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό όμως που αλλάζει, είναι το βάρος και η πίεση, που θα πρέπει εφέτος να διαχειριστεί. Πέρυσι, κανείς δεν θα έλεγε το παραμικρό, για μια ομάδα, που είχε σαν βασικό της στόχο να επανέλθει στην πρώτη κατηγορία. Για αυτό και στο πρώτο ματς μπόρεσε να αποδώσει πολύ καλύτερα, σε σχέση με την ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, όταν και είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες. Και αν για έναν σύλλογο της δεύτερης τη τάξει κατηγορία, μια τέτοια πίεση, μπορεί κανείς να δεχθεί, ότι δύναται να σε λυγίσει (προπονητή, παίκτες), ακόμη και αν διαθέτεις το βάρος του σήματος του Δικέφαλου, τώρα, μετά την επιστροφή, τέτοιο περιθώριο δεν υφίσταται. Η ΑΕΚ διατηρεί το brand name, πλέον όμως οφείλει να το υπερασπιστεί. Προσοχή. Δεν μιλάω για νίκη, ήττα, ισοπαλία. Μιλάω για την διαχείριση της όλης πίεσης ενός ντέρμπυ. Τα κριτήρια, που άπαντες θα κριθούν είναι διαφορετικά.
Το ίδιο συμβαίνει και για τον Ολυμπιακό. Το γεγονός, ότι η ΑΕΚ είναι «νεοφερμένη», δεν μπορεί να ξεγελά κανέναν. Όποια ποιοτική διαφορά και αν υπάρχει (ή θεωρεί κανείς ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει, ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνεται το παιχνίδι), δεν αλλοιώνει την ουσία του αγώνα. Είναι ένα κλασσικό ντέρμπυ του Ελληνικού πρωταθλήματος, ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα, έστω με ποσοστώσεις. Όποιος αποκλείει αποτελέσματα, τότε απλά δεν ξέρει την φυσιογνωμία της ιστορίας του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Δεύτερο κομμάτι, που είναι διαφορετικό, είναι οι δύο πάγκοι. Για τον Ολυμπιακό είναι πιο ευδιάκριτο ασφαλώς. Στην θέση του αμφιλεγόμενου Περέϊρα, υπάρχει τεχνικός καινούργιος. Που έχει δώσει σαφέστατα δείγματα σοβαρής δουλειάς, μελέτης και διαβάσματος του αντιπάλου και πάντως ενός σοβαρού και μετρημένου προπονητή. Που δεν θα υποτιμήσει τον αντίπαλο του, όπως ίσως έκανε κάποιος άλλος.
Άλλος προπονητής υπάρχει και στον πάγκο της ΑΕΚ. Όχι, δεν έφυγε ο Δέλλας. Όμως ο Τραϊανός πλέον δεν είναι ο προπονητής, που έκανε το αγροτικό του στην άγονη γραμμή. Εκείνος, που θα του συγχωρεθεί το λάθος, η παρόρμηση, η αδράνεια. Πλέον είναι στην ΑΕΚ της Σούπερ Λίγκας. Σε ένα σύλλογο με τεράστιο βάρος, που απαιτεί από τον τεχνικό του επίσης να μπορεί να κουμαντάρει το πλοίο. Ήδη πέρασε μια πρώτη δοκιμασία και όχι με καλό βαθμό (θα έλεγα εγώ), στο ντέρμπυ της Τούμπας. Στο Καραϊσκάκης του δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσει μια φιλοσοφία και ένα σύνολο, που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ΑΕΚ. Επαναλαμβάνω ότι το αποτέλεσμα καθορίζεται από πολλές παραμέτρους. Και δεν είναι αυτό το κριτήριο. Η αγωνιστική προσέγγιση όμως, η φιλοσοφία, η αντιμετώπιση του αντιπάλου την ώρα του αγώνα, είναι στοιχεία, που θα κληθεί να απαντήσει, όπως άλλωστε και ο Μάρκο Σίλβα, ότι μπορεί να διαχειριστεί.
Άσχετα λοιπόν με τις 11άδες που θα επιλεγούν, αν θα έχουν κοινά, περισσότερα ή λιγότερα, πρόσωπα, σε σχέση με το περυσινό ματς (είπαμε, είναι «άλλο» παιχνίδι), στο Καραϊσκάκης όλα ξεκινούν από το μηδέν. Είναι ένα μεγάλο ντέρμπυ και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν όλες οι συμμετέχουσες πλευρές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου