Άντζελα Δημητρίου: Οι άγνωστες πόζες της λαίδης του ελληνικού πενταγράμμου [photos]

Έχει αναδειχθεί παμψηφεί από τους Έλληνες ως η Λαίδη του Ελληνικού πενταγράμμου. Το πραγματικό της όνομα είναι Αγγελική Κιουρτσάκη. Ο λόγος για την Αντζελα Δημητρίου που πάντοτε καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να συγκεντρώνει πάνω της τους προβολείς της δημοσιότητας. Η προσωπική της ζωή εξαιρετικά έντονη και οι έρωτες της ζωής της ταραχώδεις.

Πρόσφατα, μάλιστα, εξομολογήθηκε το πάθος της με το τζόγο και τα χρήματα που έχασε από αυτό, αλλά και για την κόρη της και τον γιο της που έχει να τον δει τρία ολόκληρα χρόνια.



Η Λαίδη, γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής στις 18 Αυγούστου του 1954. Η έλλειψη χρηματικών πόρων την οδήγησε να εργαστεί από πολύ νεαρή ηλικία. Μάλιστα μία από τις πρώτες της δουλειές ήταν σε μεγάλη κλωστοϋφαντουργία της εποχής. Το 1970 εμφανίζεται στο μαγαζί ΒΗΤΑ ΒΗΤΑ και κάπως έτσι ξεκινάει την καριέρα της. Στη διάρκεια της εφηβείας της, συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της λαϊκής σκηνής όπως οι Βασίλης Τσιτσάνης, Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου και άλλοι.

Στη Θεσσαλονίκη την ακούει ένας διευθυντής δισκογραφικής εταιρίας. Αμέσως το 1978 ηχογραφεί το πρώτο της δισκάκι,το 1979 το δεύτερο ενώ το 1980 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι "Ας ήταν να μπορώ" του Μιχάλη Αρχοντίδη που όμως δεν διακρίθηκε. Ο τρίτος της προσωπικός δίσκος με τίτλο Γιατί να 'ρθείς αργά (1980) σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και το 1982 υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με την CBS, νυν Sony Music.

Η πορεία της στο τραγούδι συνεχίζεται έως σήμερα, έχοντας ήδη συνεργαστεί με συνθέτες όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, Σταμάτης Σπανουδάκης, Λάκης Παπαδόπουλος, Φοίβος και άλλοι. Μέχρι στιγμής έχει κάνει 38 δίσκους από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν γνωρίσει μεγάλη εμπορική επιτυχία, μερικοί από αυτούς στην Αραβία και στη Τουρκία.

Μεγαλύτερες επιτυχίες της; «Ποια θυσία» (1985), «Δυο φωνές» (1986), «Οι χωρισμένοι» (1986), «Φωτιά στα Σαββατόβραδα» (1988), «Ουρανέ» (1990), «Σε νίκησα ζωή» (1991), «Κλείσε φώτα, κλείσε μάτια» (1993), «Γυναίκα εγώ» (1995), «Μαργαρίτες» (1996), «Δεν είσαι τίποτα» (1998), 100% (1998), «Κάνε στην άκρη» (1999), «Ήθελα να 'ξερα δεν ντρέπεσαι» (1989), «Εσύ τι λες» (1990), «Φταίει ο έρωτας» (1993), «Φτάνει» (1994), «Με καις» (1995), «Είσαι η αγάπη μου» (1996), «Ακατοίκητες οι νύχτες» (1998), «Μαύρη λίστα» (2000), καθώς και τραγούδια τύπου λάτιν όπως τα «Εξαιρούνται» (1991) και «Αγκαλιαζόμαστε» (1992), το «Κόκκινο της φωτιάς» (1992) και πολλά ακόμα.