«Μην κλαίς άλλο, μάνα. Σας λέω, έχω πρεμιέρα»: Το συγκλονιστικό κείμενο που «γράφτηκε» από τον Παντελή Παντελίδη και έγινε viral

Τα social media πρωταγωνιστούν τα τελευταία 24ωρα στα σχόλια για το θάνατο του Παντελή Παντελίδη, όμως το κείμενο που εμφανίστηκε τις τελευταίες ώρες, γραμμένο πιθανότατα από ένα φανατικό θαυμαστή του συγκινεί και ταυτόχρονα σαρώνει το Διαδίκτυο.

Το κείμενο είναι συγκλονιστικό. Σε αυτό υποτίθεται πως «μιλά» ο ίδιος ο Παντελής από εκεί όπου βρίσκεται τη στιγμή αυτή. Το hashtag «#‎συγγνώμη» που συνοδεύει την ανάρτηση είναι ίσως το συγκλονιστικότερο μέρος της:

«Eίμαι στο φέρετρο τώρα. Δεν βλέπω τίποτα, όλα είναι σκοτεινά. Η φωνή μου δεν ακούγεται! Επεξεργάζομαι τα τραγούδια μου, με το μυαλό μου, δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν θέλω άλλο να κοιμηθώ… Ξύπνησα! Ουφ, έχω άγχος. Τι θα τους πω; Πώς θα δικαιολογηθώ για την χθεσινή πρόβα..; Με πήρε ο ύπνος θα πω! Στην μάνα μου τι θα πω; Στα αδέρφια μου; Στον πατέρα μου; Κάτι θα βρω… Θα σκεφτώ… Δεν με βλέπουν.. Σηκώθηκα, άνοιξα το φέρετρο.Να μην με πάρουν χαμπάρι, δεν θα με αφήσουν να φύγω. Βγήκα έξω, που είμαι; Στην Βουλιαγμένη, στην στροφή. Αυτός είμαι εγώ. Με αγαπάτε τελικά ε; Τώρα με αγαπάτε όλοι… Δεν πειράζει, έτσι είναι οι άνθρωποι. Τόσα λουλούδια για μένα; Σας αγαπάω αδέρφια μου αλλά είμαι καλά, αλήθεια! Προχωράω για το σπίτι. Μπαίνω μέσα. Μαμά… Μανούλα… Γλυκιά μου μαμά! Γιατί δεν μου μιλάει;  Μαμά με ακούς; Γύρισα. Είμαι εδώ… Μην κλαις άλλο μάνα… «Αθηνάαα να να να να, ήρθες και έβαλες στα βραδιά μου φωτιάαα». Θυμάσαι μάνα; Μπαμπά; Κλαις και εσύ; Σου μιλάω ρε πατέρα απάντα μου… Συγγνώμη… Μάλλον δεν θα θέλουν να μου μιλήσουν για ότι έκανα! Πάω μέσα βλέπω πολύ κόσμο. Γιατί τόσος κόσμος; Μικρέ; Τριαντάφυλλε και εσείς εδώ αδέρφια μου; Ούτε εσείς μου μιλάτε; Γιατί κλαίτε; Συγγνώμη… Κοιτάω στο κρεβάτι. Μα πώς; Αυτός είμαι εγώ… Είμαι καλά σας λέω… Το σώμα μου γιατί είναι εκεί; Τι συμβαίνει..; Γιατί είμαι κάτασπρος; Πάω στη ντουλάπα βγάζω τα ρούχα μου, ντύνομαι. Ετοιμάζομαι, παίρνω μια ανάσα και αρχίζω για το κέντρο. Είναι κλειστό. Μα γιατί; Βγάζω τα κλειδιά και το ανοίγω, μπαίνω μέσα. Κανείς, μα η ώρα πέρασε… Γιατί δεν έρχεστε; Ανεβαίνω στην σκηνή, μόνος ακόμα… Ακούγονται κόρνες και τα τραγούδια μου στο τέρμα.

Εε ελάτε, ξεκινάω..

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΣΑΣ ΛΕΩ, ΕΧΩ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ».